παιδικες μνημες 1

.

Η ΜΑΧΗ

Τι να πω για την κορυφαία στα μάτια μου τότε σειρά στην ελληνική τηλεόραση.
Ήμουν δεν ήμουν 7 χρονών και με άνεση είχε κερδίσει την προτίμηση μου.
Καλές και οι υπόλοιπες σειρές, αλλά Η ΜΑΧΗ ήταν πολύ πέρα από τις άλλες.
Και παρόλο που η ώρα που την έδειχνε η Ε.Ι.Ρ.Τ ήταν απαγορευτική,
είχα τέτοιο πείσμα που ο Πατέρας υποχωρούσε...
Ασπρόμαυρη την έβλεπα, αν και από ένα σημείο ήταν έγχρωμα τα επεισόδια.
Και δεν είχα φυσικά κανένα πρόβλημα με αυτό.
Όταν ο λοχίας αναλάμβανε την νέα του αποστολή μου κοβόταν η αναπνοή.
Μέχρι να καθαρίσουν το τοπίο από τους γερμαναράδες η αγωνία μου ήταν απερίγραπτη.
Μερικές φορές φώναζα μέσα στην νύχτα για να συμπαρασταθώ στα παλικάρια.
Τις περισσότερες φορές βέβαια οι φωνές ήταν πανηγυρικές.
Φάτον, Μπράβο, Ναιιιι τους σκοτώσαμε όλους...
Είχα πιστέψει ότι οι αμερικανοί στρατιώτες ήταν οι δικοί μας στρατιώτες,
αμερικανοί μεν αλλά έλληνες κατά βάθος.

Τη μουσική της εισαγωγής την θυμάμαι απαράλλακτη κι ας έχω να την ακούσω από τότε.
Κι έχουν περάσει ρε παιδιά περίπου 35 και βαλε χρόνια.......

.