Επεισόδιο αγορων 3
‘’Άμα ο πωλητής είναι καλός… δύσκολα τη γλυτώνεις…’’
Κι έτσι είναι φίλοι μου…Πόσες φορές δεν έχουμε μετανιώσει την ώρα και τη στιγμή που αφεθήκαμε στην πειθώ του πωλητή ή της πωλήτριας;
Πόσες φορές τα ακριβοπληρωμένα ρουχαλάκια μας, δεν φορέθηκαν ούτε δύο φορές (μη σου πω και καμία).
Έτσι και ο συγγράφων, αν και επί των πωλήσεων, επαγγελματίας άνθρωπος,
μπαίνω στο αθλητηκάδικο για φόρμα γυμναστικής…
Με πλησιάζει ο νεαρός με φανέλα του Ολυμπιακού (άσχημα αρχίσαμε…),
και με ρωτάει αν μπορεί να βοηθήσει, στάζοντας βέβαια
ατελείωτη ευγένεια και καλοσύνη, πανάθεμά τον…
Φόρμα χρειάζομαι μπας και ξεκουνήσω και πάω για κανένα τρέξιμο…
Χαχαχα…χαχα…
Ε…μετά από χίλια μύρια κύματα και επισκέψεις στο δοκιμαστήριο, μου φορτώνει ένα σετ προσφοράς,
πάνω στη στιγμή που είχα κολλήσει και με
απασχολούσε το πάνω μέρος και όχι το πανταλόνιιι…
Πληρώνω στο ταμείο, ‘’επιστροφή δε γίνεται στις προσφορές’’.
‘’Ω… μα τι λέτε, δε χρειάζεται…’’, λέω κι εγώ ο σίγουρος κοιτάζοντας με νόημα τον πωλητή, ‘’…τη δοκίμασα 10 φορές’’.
Πληρωμή, και δρόμο…
…Όταν μετά από 6-7 μέρες με πήρε ο Γιώργος για να πάμε για περπάτημα (τακτικός κι αυτός…),
τελικά πάλι με το τζιν πήγα στο ΟΑΚΑ.
Τουλάχιστον, φορούσα το πάνω μέρος. Και καμάρωνα.!
Επεισόδιο αγορών 2
Μία άλλη μέρα, όπως περπατούσα στο κέντρο, για να βρω κάποιο δώρο μου φαίνεται, έπεσα πάνω στην Άννα…
Απίστευτο θηλυκό. Aιόλου και Κολοκοτρώνη.
Μόλις με είδε την έπιασαν τα γέλια, αλλά κατάλαβε ότι
το πήρα στραβά και μου εξήγησε ότι δεν περίμενε να συναντήσει γνωστό, ακριβώς σε αυτή τη διασταύρωση.
Μου είπε ότι κάθε φορά που περνάει από εδ΄ώ, πάντα κάνει την ίδια σκέψη…
Ήταν πριν 4-5 χρόνια, άνοιξη και είχε βάλει τα ωραία της τα νέα
ρουχαλάκια για να καταπλήξει τα πλήθη στην αγορά…
Καταλαβαίνεται τώρα, εμφάνιση…Μη νομίζεται βέβαια,
η Αννούλα δεν είναι από τις εύκολες, αντιθέτως…
Πολύ σοβαρό παιδί και με χαμηλή αυτοπεποίθηση…
Στο σημείο λοιπόν που ήμασταν τώρα, είχε σταθεί κάτι να κοιτάξει και από το πουθενά ένας μαγκάκος άσχετος, την πλησιάζει και την αρχίζει στο ψηστήρι…
Μέχρι που έφτασε να τη ρωτήσει πόσα θα ήθελε, για να του κάτσει…
‘’Ρε Απόστολε, δεν είμαι δα και τέτοια. Αυτό δείχνω;’’
Άντε τώρα, να της πεις πώς δείχνει!
Τέλος πάντων, η συζήτησή τους δεν έβγαζε πουθενά, αυτός
στη γλύκα κι αυτή στη μούγκα, ε κι έτσι
έφυγαν, ο καθένας στο δρόμο του.
Έτσι και τώρα, τα είπαμε για λίγο με την Αννούλα, και χωρίσαμε…
…Από τότε λοιπόν, αυτό που θυμάμαι κάθε φορά που βρίσκομαι σ΄ αυτή τη διασταύρωση , είναι τα τελευταία λόγια της Άννας.
‘’Πάντα θα με τρώει ρε Απόστολε, αν του έλεγα ένα ποσό, ποιο θα ήτανε
και αν θα το δεχότανε… Φτιάχνω ατέλειωτα σενάρια από τότε’’…
Επεισόδιο αγορων 1
Είχα βγει βόλτα στην αγορά… Όχι για να βρω κάτι συγκεκριμένο…
Έτσι, απλά για να χαζέψω λιγάκι. Δεν το κάνω συχνά.
Πού χρόνος για τέτοια. Και ενώ όλες οι βιτρίνες,
είχαν αρχίσει να μοιάζουν ίδιες… τα είδα!!!
Ήταν τα παπούτσια μου… Τα παπούτσια που ήθελα πάντα…
Υπάρχουν! Ήταν αυτά!!! Μπαίνω μέσα και ζητάω το 43.
Έρχεται μετά από λίγο, με σπασμένο χαμόγελο!
Με κοιτάει… και τολμάει να μου πει, ότι το
τελευταίο ζευγάρι, πουλήθηκε πριν λίγο.
Εγκεφαλικό…Έμφραγμα… Της λέω να τα αναζητήσουμε και αλλού…
Τηλεφωνεί…Ψάχνει…Ξαναψάχνει. Ελπίζει… Ελπίζω…
Ξε ελπίζω!
‘’Όχι κύριε. Δεν υπάρχουν δυστυχώς πουθενά.
Τα μόνα που έχουμε είναι σε 42 ½. Αν θέλετε να τα δοκιμάσετε…’’
Μία ηλιαχτίδα, μου φάνηκε να λάμπει, στο σκοτεινό κατάστημα…
…Μικρά!!! Μου είναι μικρά! Σηκώνομαι να κάνω λίγα βήματα,
Αλλά το ξέρω από την αρχή. Κάτω από άλλες συνθήκες,
θα τα είχα βγάλει στο δευτερόλεπτο. Πηγαίνω στον καθρέπτη. Είναι τέλεια… Τέλεια!!! Προσπαθώ να βοηθήσω την πωλήτρια,
να με πείσει ότι θα ανοίξουν. Είναι τα παπούτσια που περίμενα να βρω, σε όλη μου τη ζωή…
… Φεύγοντας απ΄ το κατάστημα, θυμήθηκα ότι στις 8:30,
έχω ραντεβού με το Στέλιο, για καφέ…
23-8-2003
όπως πάντα... παρότι αγαπάω............................
ίσως, αν βρω την άκρη με τους ρυθμούς και τους χρόνους μου, να φερθώ έτσι όπως θα ήθελα, στους φίλους και τους δικούς...και σε εσένα...
και ενώ με ζορίζω να μεταφέρω χαμόγελο στη μοναξιά που εντοπίζω,
δε μου είναι δυνατόν να μη γελάσω με τα όνειρά σου, Φίλε μου, παντοτινέ και μοναδικέ ...
αλλά και έρωτά μου...που ενώ να με σώσεις μπορείς...
εξακολουθείς να με ρισκάρεις, με τις θέσεις και τις πράξεις σου....
ΑΝΑΤΡΟΦΗ
ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ...
ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝ.
και...
ΚΑΝΕ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝ.