επεισοδιο αγορων 7

.

ήταν ένα από τα πρώιμα ανοιξιάτικα απογεύματα στην πόλη.
ο ήλιος λαμπερός και η θερμοκρασία αρκετή για βόλτα με πουκάμισο.
η διάθεση υποχρεωμένη να ακολουθεί τον καιρό. καλή και βολική.

πήρα τηλέφωνο το Στέλιο για να πηγαίναμε για καφέ.
είχε δουλειά...
πήρα την Αλεξάνδρα και είπαμε να τα πούμε στην έρμου σε 30'
(πιο βολικές οι γυναίκες στα ραντεβού για ψώνια)

πήγαμε και οι 2 στην ώρα μας.
εμένα ο στόχος μου, ένα πανωφόρι για την άνοιξη.
η Αλεξάνδρα έψαχνε για παπούτσια γάμου.
(όχι για το δικό της γάμο καλέ... προσκεκλημένη ήταν στο γάμο μιας φίλης της... και στα δικά σας οι ανύπαντρες...)

στο δεύτερο κατάστημα που αποφάσισα και μπήκα, αγόρασα το μπουφανάκι που έψαχνα.
μια καλή και σίγουρη αγορά.
κατάλληλο για πρόχειρο αλλά και για κάπως καλύτερο ντύσιμο.

η Αλεξάνδρα έφαγε τον κόσμο...
μαζί δηλαδή τον φάγαμε.
πάνω κάτω όλους τους παπουτσόδρομους της πόλης.
πάνω κάτω.
πάνω κάτω.

στο τέλος τα βρήκε.

"έτσι τα ήθελα απόστολε" μου είπε...
"κατάλληλα για γάμο, αλλά και για κάπως πιο πρόχειρο ντύσιμο"

κι εκεί το κατάλαβα πλέον σε όλο του το μεγαλείο...

κρίση.

.