έχω μεγάλη οργή... καιρό τώρα...

.




Είμαι πολύ οργισμένος τον τελευταίο καιρό.

Με όλα όσα συμβαίνουν σε αυτόν τον τόπο όπου ζω.

Είμαι απογοητευμένος, είμαι τσαντισμένος, είμαι εξοργισμένος, είμαι κουρασμένος,

είμαι τρελαμένος.

Είμαι ένας γενικά ήρεμος και ήσυχος άνθρωπος.

Αυτά που βλέπω, ακούω, αισθάνομαι, ζω, μυρίζω, υποψιάζομαι,

αντιλαμβάνομαι γύρω μου - μέσα μου, με έχουν φτάσει σε ένα σημείο

που ποτέ δεν έχω φτάσει.

Η οργή μου είναι μεγάλη.

Τα έχω με ότι νιώθω να με προσβάλει και να κοροιδεύει.

Με όλα τα δελτία ειδήσεων που με απομακρύνουν από την αλήθεια.

Με όλους τους πράσινους δήμαρχους που φιλεύουν πολίτες στα ματ.

Με όλους τους επαγγελματίες ψεύτες.

Με όλους τους δολοφόνους.

Με όλους τους πληρωμένους δολοφόνους.

Με όλους τους πατέρες.

Με όλα τα όργανα του νόμου που φράζουν το δρόμο μου

και επιταχύνουν τους παλμούς της καρδούλας μου.

Με αυτούς που θυμάμαι τώρα που γράφω και αυτούς που δε θυμάμαι.

Γιατί γράφω οργισμένος μια κουβέντα μου και όχι μια προκύρηξη.

Γιατί φοβάμαι και ντρέπομαι τη δυναμή τους.

Γιατί δεν έχει η υπομονή μου πολλά ακόμα να αντέξει.

ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ

.