μαρασμός (πρόσκαιρος)

μικροί ακόμη για να νιώσουμε
κραυγές στην πονεμένη ατμόσφαιρα.
μικροί για να βοηθήσουμε
τις ώρες της αθάνατης προσευχής.
μπορούμε να νικήσουμε,
μικροί κι αν είμαστε ή ανόητοι
ή άχαροι στις κινήσεις που πρέπουν.

θυμάμαι που τα κουπιά ήταν βαριά στα χέρια του.
ήταν πράσινα δοκάρια που έδιναν ζωντάνια στις κατευθύνσεις
των αφρών.
έδιναν ζωντάνια στο πονεμένο πρόσωπο της κακομοιριάς.

περπατάμε στα δάση της φωτιάς.
πρώτη φορά μόνοι μας
και σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλο
μήπως μπουν τα πόδια μας
πιο βαθιά στη στάχτη.
αυτά που υπάρχουν.

θυμάμαι τους άσπρους τοίχους, μακρινές ματιές από τη θέση του ορίζοντα.
δυνατά χτυπήματα που προσφέρονται οραματικά.
δεν ξέρω αν υπήρχε αυτή η μαυροφόρα απώλεια παιδιών στους τοίχους.
γυμνασμένα κορμιά μέσα στα βράχια και τους καπνούς.

ντροπή στην παρουσία των άλλων.
ιερόσυλοι των δικών μας σκέψεων.
και μέσα στο βράδυ, αποκαλύπτονται.
με γκρίζα μαλλιά, με μικρές κόρες ματιών. ύποπτοι...

θυμάμαι τα δικά του τα μάτια... χαμένα...
κοιτούσαν αντίθετα από τα δικά μου.
εγώ κοιτούσα μπροστά.
βρισκόταν απέναντί μου. εγώ στην αρχή.

δε θα σε χάσω.
απώλειες ειδικές δεν πρόκειται να ξαναθρηνίσω.
είμαστε πολύ μακριά.

θυμάμαι που γυρίσαμε και είχε πεθάνει ο γέρος ο βαρκάρης.
με περίμενες ντυμένη στα άσπρα. μακάριοι τέτοιοι χαμοί.
πόσο έντονη η διαφορά μας.
η φορεσιά σου βαμμένη απ' τη σκουριά τού προσώπου μου...

.