καληνύφτα (καληνύχτα)

.





ήταν κάπου στα μέσα τής δεκαετίας τού 1980 που πρωτάκουσα σε μία εκπομπή τού κρατικού ραδιοφώνου, για την αδελφοποίηση μεταξύ Δήμου τής Αττικής (Χαϊδάρι), με χωριό τής νότιας Ιταλίας(kalimera)...

"πάει το παιδί μου πάει
πάει πάει πάει πάει
πάει το παιδί μου πάει
και δε γυρίζει πία


άσπρα ροδάκινα
άσπρα λουλουδία
έχασα την αγάπη μου
για λίγα φιλία..."

άντε να μην κολλήσω τότε...
με τέτοιους στίχους και τέτοια μουσική, που κάπου μέσα μου υπήρχε από αρχής, αλλά δεν είχε μέχρι τότε τύχει να την ακούσω.κι αυτή ήταν εκεί αιώνες και αιώνες....

και μετά από λίγα χρόνια, ήρθε στα χέρια η έκδοση τού πελοποννησιακού λαογραφικού ιδρύματος για την μουσική παράδοση τής κάτω Ιταλίας..

"τι εν γλυτσέα τούση νύφτα τ' εν ώρια,
ιβώ ε πλώνω πεντσέοντα σε σένα,
εις τη φενέστρα α την αγάπη μου
της καρδιάς μου σου νοίφτω τη πένα..."


πόσο είναι γλυκιά αυτή η νύχτα,
πόσο είναι όμορφη, κι εγώ δεν κοιμάμαι
γιατί σκέφτομαι εσένα,
και μπρος στο παραθύρι της αγάπης μου
σου ξεδιπλώνω τον πόνο της καρδιάς μου.

έχω τάξει στον εαυτό μου, κάποια στιγμή να το κάνω το ταξίδι,
και σ' αυτήν την πατρίδα.


μέχρι τότε, τραγούδια της θα ακούω και θα δακρύζω με τα λόγια
και τα συναισθήματα...

"άσκα καλέντα μου να παρετ-τή-βη
κα τσεμερώνει, κα τσεμερώνει
τσιουριακή πορνό...
εβώ ακώ καμπάνα στο μέρο του πορνού
εβώ σ' κώνομαι 'το κροβάτ'
τσε λέω πρεγκιέρα του Χριστού..."



σήκω καλή μου να ετοιμαστείς
γιατί ξημερώνει, ξημερώνει
Κυριακή πρωί...
εγώ ακούω την καμπάνα το πρωί,
σηκώνομαι απ' το κρεβάτι
και κάνω την προσευχή μου στο Χριστό...

εδώ, κυριακή απόγευμα πια...




...πάω, που σύρνω, που στέω εις τη καρδιά
μου πάντα σένα βαστώ...




.